Jan Przewoźnik (*16.09.1957 †31.07.2023)
– polski szachista i psycholog, mistrz międzynarodowy od 1985 roku.
Jan Przewoznik (1957-2023), fot.ICCF
Smutna wiadomość nadeszła z Gorzowa Wielkopolskiego od Andrzeja Modzelana:
Szanowni Państwo,
dzisiaj rano zmarł Jan Przewoźnik. Trudno znaleźć słowa, które opiszą ogromny smutek i żal po Jego odejściu. Janek zarażał wszystkich swoją serdecznością, pogodą ducha i poczuciem humoru. Był w tym niezrównany. Nie tylko w tym. Był po prostu dobrym człowiekiem.
Jego przyjście do Gorzowa Wlkp. odmieniło całe środowisko szachowe w naszym mieście. Poczynając od wyników sportowych, na relacjach między ludźmi kończąc.
Był wspaniałym przyjacielem i niezwykle dowcipnym rozmówcą. Pamiętam, jako młody człowiek bardzo stresowałem się czekającym mnie po raz pierwszy występieniem publicznym. Wtedy Janek udzielił mi złotej rady:
„najpierw powiedz co im powiesz, potem im to powiedz, a na końcu powiedz co im powiedziałeś”. Na moje zdumienie, wytłumaczył mi sens tych słów i korzyści dla słuchających.
A więc Janie, gdziekolwiek teraz jesteś i jakiekolwiek szkolenie prowadzisz – powiedz co im powiesz, potem im to powiedz i na końcu powiedz, co im powiedziałeś i jeszcze dodaj, że za szybko Ciebie zabrali do tego lepszego ze światów.
====
Za Wikipedią: Mimo osiągnięcia wysokiego poziomu sportowego i uzyskania tytułu mistrza międzynarodowego, nigdy nie traktował szachów jak profesji. Zawodowo zajmował się psychologią biznesu. Był konsultantem w zakresie kształcenia dorosłych, szachowym trenerem pierwszej klasy i wykładowcą Młodzieżowej Akademii Szachowej. Wydał kilkanaście książek, z których najbardziej znaną jest „Sprawdź swoją fantazję szachową”.
W marcu 2014 r. otrzymał stopień doktora, broniąc na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim Jana Pawła II pracę doktorską pt. Strategie myślenia w złożonych sytuacjach gry w szachy (promotor: prof. dr hab. Adam Biela).
Też miałem kontakt z Jankiem i wiem, że po ponad 30 latach przerwy planował powrót do gry korespondencyjnej. Jak napisał „Bardziej ciekawią mnie cele poznawcze, niż sportowe. Współpraca człowieka z AI w sytuacji chaosu„.
I dalej wspominał „Jakież to było szczęście otrzymywać kartki od Joopa van Oosteroma, Tinu Yima, Achima Soltaua. [Temu pierwszemu po opublikowaniu naszej wspólnej partii w „Szachach” zaproponowałem połowę honorarium, jakieś 50 zł. Odpisał, że gra dla przyjemności, a nie zarobku. Później przeczytałem w NIC, że jest milionerem…]„.
Osiągnięcia w szachach
- Tytuły – mistrz międzynarodowy (1985)
- Najwyższy ranking w karierze 2433 osiągnął w 2001 r.
- Indywidualne Mistrzostwa Polski – 7 finałów w latach 1976–1992, 1 medal –
- złoty, Tarnów 1979 – I m. (9½/13)
- Dziesięciokrotnie zdobył tytuł drużynowego mistrza kraju, w tym 6 razy w drużynie „Stilonu” Gorzów Wielkopolski.
Wybrane sukcesy w grze korespondencyjnej
Ranking ICCF 2494 (1994), najwyższy 2502 (1992).
Drużynowo:
- 2 miejsce w 5. DMP (1980–1982), z drużyną Lublin (grał na 1. szachownicy z wynikiem 8,5/10);
- 4 miejsce – finał 9 Olimpiady ICCF (1982-1987) (grał na 3. szachownicy z wynikiem 4/8);
- 6 miejsce – finał 3. Drużynowych Mistrzostw Europy (1988-1994) (grał na 1. szachownicy z wynikiem 4/8).
===
===