Hans Berliner (1929-2017) [źródło: CPW]
Hans Berliner (1929-2017)
(ur. 27 stycznia 1929 w Berlinie w Niemczech, zm. 13 stycznia 2017 w Riviera Beach na Florydzie)
Urodził się w Berlinie w rodzinie pochodzenia żydowskiego. Jego ojciec był inżynierem elektrykiem, a matka gospodynią domową. Jego stryjecznym dziadkiem był Emil Berliner, wynalazca i przemysłowiec, wynalazca gramofonu.
W 1937, uciekając przed narastającym nazizmem w Niemczech, wyemigrował wraz z rodziną do Waszyngtonu, USA.
W szachy nauczył się grać w wieku 13 lat podczas deszczowego dnia na obozie letnim.
Był znakomitym graczem w szachach bezpośrednich uzyskując tytuł mistrza międzynarodowego. Mistrzem szachowym został w wieku 20 lat (1949), a w wieku 23 lat był na tyle dobry, by być częścią drużyny Stanów Zjednoczonych (jako drugi rezerwowy), która grała w 1952 roku Helsinkach na 10 Olimpiadzie Szachowej. W 1953 wygrał mistrzostwa stanu Nowy Jork, a w 1956 w Waszyngtonie turniej Eastern States Open przed Williamem Lombardym, Nicolasem Rossolimo, Bobbym Fischerem (13 lat) i Arthurem Feuersteinem. W mistrzostwach USA uczestniczył 4-krotnie. W 1954 w Nowym Jorku, uzyskał 6½/13 dzieląc miejsca 8-9; zwycięzcą był Arthur Bisguier. W pozostałych trzech edycjach mistrzostw Stanów Zjednoczonych, w których grał Berliner, zwyciężał Robert Fischer. W 1957–58 w Nowym Jorku, Berliner uzyskał swój najlepszy wynik – 7/13 zajmując 5 miejsce. W 1960–61 w Nowym Jorku, uzyskał 4½/11, dzieląc miejsca 8-10. I wreszcie w 1962–63 w Nowym Jorku, uzyskał 5/11 dzieląc miejsca 7-8.
Był profesorem informatyki na Uniwersytecie Carnegie Mellon, gdzie wcześniej w 1974 obronił pracę doktorską (zatytułowaną „Chess as Problem Solving: The Development of a Tactics Analyzer”), kierował budową komputera szachowego HiTech, a także był pisarzem szachowym. Jednym z jego uczniów pracujących przy budowie komputera szachowego był Murray Campbell, który później był częścią zespołu, który zaprojektował i zbudował Deep Blue, komputer, który pokonał Garry’ego Kasparowa, panującego mistrza świata, w 1997 roku.
Ale największe sukcesy odniósł w szachach korespondencyjnych. Był mistrzem świata w szachach korespondencyjnych (5 MŚ 1965–1968), uzyskał tytuł ICCF GM (1968); najwyższy ranking ICCF: 2765 (1971), w czołówce światowej (TOP 5) utrzymywał się przez ponad 40 (!!!) lat, 7-krotnie przewodził liście rankingowej (zobacz artykuł dotyczący historii systemu rankingowego ICCF).
Więcej na temat tej postaci można znaleźć na Wikipedii (Hans Berliner) oraz w artykule Dylana McClain’a opublikowanego w New York Times w dniu 16.01.2017.